Soms lijkt de interesse van mensen alleen gewekt als ze azen op nieuwe informatie.
Wat zeg je dan? Ben je een open boek,deel je alles? Of alleen het hoognodige, of niets?
Onlangs ondervond ik zelf weer het fenomeen van schijninteresse.
Schijninteresse en gemaakte betrokkenheid is het willen ontfutselen van informatie van iemand anders, zonder dat je je eigenlijk écht betrokkenheid voelt bij die persoon.
En als je informatie dan hebt, je dan geen reactie meer geeft.
Nouja, zoiets dus.. Ik schrijf niet de dikke van Dale, dus dit is puur Pien’s-visie.
Stom genoeg heb ik dit zeer vaak in mijn leven laten gebeuren. Ja, laten gebeuren.
Ik kan wel zeggen: ”het overkomt mij” maar dan zeg ik dat ik niet nieuw gedrag kan aanleren om mijn openhartigheid en overmatige eerlijkheid te veranderen terwijl ik dat wel wíl en geloof dat ik dat kan. Sterker nog, ik gá dat veranderen!
Wacht,… Mijn oprechtheid, pure eerlijkheid, de mooie kwaliteiten die ik bezit, veranderen?
Dat ga ik helemaal niet doen! Dit definieert mij!
Onlangs gebeurde het mij weer. Schijninteresse van iemand in mijn omgeving.
Ik had dit snel door waardoor ik korte antwoorden gaf. Vervolgens dacht ik, nu worden mijn antwoorden wat vaag, dus zeg ik maar gewoon waar ik mee bezig ben en waar het om gaat.
Goed. Zo gezegd zo gedaan. Tegen een buurvrouw gezegd dat ik ga verhuizen.
-”We gaan latten en ik verhuis over 3 dagen al. Ja, Latten ja”. Ik kan je zeggen dat alleen het woord ”latten” (living-apart-together) bij velen van de calivinistische rest-generatie dit een groot taboe is.
Ik krijg af en aan oogrollen, of mensen die onze verdoemenis al van mijlenver zien aankomen en dit ook gewoon even benoemen.
Bijzonder genoeg zijn dit allen mensen die zelf al 1 of 2 keer gescheiden zijn of menig huwelijksperikelen doorstaan en op de vraag of ze er echt gelukkig uit zien? houd ik maar even mijn mond..
Allemaal mensen die zaken voor een ander beter denken te weten en vervolgens andermans was buiten ophangen met spandoeken erbij en een mooi twist eraan gebreid.
Ik trapte er even weer in. Ik ging me druk maken, ik wilde me zelfs nog verontschuldigen dat ik ”in deze tijd markt van woningkrapte” alleen ga wonen. Hoe durf ik! Wat denk ik wel niet..
Maar toen besefte ik mij, jij bent mij niet. Je hebt niet mijn brein, je leeft niet mijn huwelijk.
Ik verontschuldig mijzelf niet.
Ik verontschuldig hen.
De mensen die niet beter weten.
De mensen die bekritiseren.
De mensen die niet durven.
De mensen vol met angst.
De mensen vol met afgunt en haat.
De mensen vol met gepraat.
Ik maak mijn woorden nu ook vuil, maar niet om te wijzen.
Ik ben moe van de plekken waarin ik mijzelf constant maar moest bewijzen. Ik ga niet vluchten, ik ga zijn.
Als ik toch even nu mag dromen over de nieuwe plek die over 3 dagen gaat komen, overmand mij soms ineens een angst waarin de tijd en mijn hart plots stil slaat.
Ik ben dan bang dat het toch niet gaat komen, terwijl ik paniek voel over wát er wel komen gaat.
Want, wat er komen gaat, dat kan niemand je zeggen of voorspellen.
Hoe gaat het zijn, hoe gaat het voelen?
Is dit de oncomfortabelheid die ze altijd bedoelen?
”Leer comfortabel te zijn in het on-comfortabele” zegt men vaak..
Die mens die dat zegt is een Draak.
Waarschijnlijk bedacht door een Joost op de wacht.
Op de uitkijk voor het onverwachtte, altijd maar turend en eeuwig maar smachtend, naar de hoop van de toekomst, op de voorspelling van de tijd maar Joost zag het nooit, behalve de spijt..
De spijt van het kiezen van de verkeerde plek. Spijt van de grond in plaats van het bed.
Joost op de wacht, nooit gedacht, dat het warme bed waar hij zo naar verlangde, altijd al daar stond.
Éen stapje opzij, één kwartslag achterom, altijd gekeken naar de verkeerde plek en nu weet Joost waarom.
Joost diende niet te zoeken of turen, hij kon ontdekken, op avontuur en zijn eigen leven sturen.
Joost moest ooit leren om comfortabel te zijn in het oncomfortabele. Dat was ook tegen hem gezegd.
Nu is Joost een avonturier die niet meer wacht of vecht.
Joost trekt zijn eigen plan en neemt van geen mens meer een woord van beperking aan.
Joost leeft zijn eigen bestaan.
Lieve Joost, Goed gedaan!